Afgelopen donderdag 26 januari was ik naar de dansvoorstelling ‘’Talent on the move’’ geweest in het kennemertheather Beverwijk. Ik was al vaker naar een dansvoorstelling geweest en dat vond ik heel erg leuk. Ik ben al een keer eerder naar een dansvoorstelling in Zaandam geweest want daar danste een vriendin van ons in die ons uitnodigde om te komen kijken. Later ging zij naar een andere dansschool dus moest ze ook ergens ander optreden. Dat was via dansschool Patty en die voorstellingen voerde ze ook uit in het kennemer theater. Die voorstelling heten ‘’the begin off….’’

Ik heb zelf ook een paar keer in het kennemer theater opgetreden want zelf zit ik ook op dansen bij dans school Totally dance. Ik doe het sinds Mn derde en ik vind het echt onwijs leuk met de voorstellingen als hoogte punt.

Maar dus ging ik ook donderdag naar een dans voorstelling, mijn moeder kreeg een blaadje binnen van het kennemer theater met verschillende voorstellingen. Zij wist dat ik voor dit vak culturele activiteiten moest uitvoeren en dat het dus ook een mogelijkheid was om naar een dansvoorstelling te gaan. Ik was heel verast toen ik hoorde dat ik naar zo’n gave voorstelling mocht. Ik had het op het internet opgezocht en daar kwam een voorstukje te voor schijn over de voorstelling. Dat vond ik er al onwijs leuk uit zien dus ik had ook mega veel zin om naar die voorstelling te gaan.

De dansvoorstelling word opgevoerd door dertig dansers en danseressen uit verschillende landen. Zij worden getraind en begeleid door zeven choreografen. Al deze talenten komen van de hoge school Condarts Rotterdam. Deze mensen zij voor een tijdje op tournee om hun dans voorstelling uitvoeren. ze gaan vanaf donderdag 12 januari tot en met zondag 8 april door het land. Talent on the move is een hele spectaculaire voorstelling met hele goede choreografie en goed getalenteerde dansers. De voorstelling heeft niet bepaalt een onderwerp, door het gebruik van licht, kostuums en beweging brengt elke dans een eigen sfeer met zich mee. Tussen de dansen door kwamen er een paar video’s op de achtergrond waar in een leerling van de hoge school in Rotterdam verteld over zijn of haar ervaring met het dansen. Dat stuk vond ik persoonlijk iets minder leuk. Ik vind het wel heel leuk om leerlingen over dat soort dingen te horen maar er werd in het Engels gesproken en dat verstond ik gewoon niet. De rest van de voorstelling boeide me wel heel erg veel en vond ik ook heel leuk om naar te kijken. er gebeurde ook super veel in de voorstelling, voor dat je met je ogen kon knipperen was er al weer heel wat gebeurt. De dansers waren zo ontzettend goed en de choreografie, daar was ook echt mega goed over nagedacht. Het was heel knap wat ze deden want ze dansten op muziek waar je niet echt goed op kunt tellen zoals ik wel heb geleerd. Ze wisten dus op elk moment precies wat ze moesten doen zonder dat ze door de muziek daar mee werden geholpen. De dansstijl was voornamelijk ballet, en dan niet de ballet dat ze in tutu’s op hun tenen rond trippelen maar het had wel iets heel bijzonders. Het had iets sierlijks maar ook iets heel stoers en acrobatisch.

Het waren hele mooie maar moeilijke en lenige bewegingen die heel moeilijk te onthouden zijn omdat ze niet op de maat van de muziek dansten. Het gebruik van muziek was vooral door instrumenten wat gewoon op een bandje werd afgespeeld. Bij sommige liederen hoorde je wel een zanger of een zangeres op de achtergrond. Een dans begon vaak met een rustige opbouw en naar mate de dans verder ging werd de muziek steeds iets harder en ging wat sneller. De dansen verschilde allemaal heel veel van elkaar maar in de dansen zelf vloeide alles uiteindelijk weer tot een geheel. In sommige stukken dansten dan iedereen voor zich en vervolgens kwam op een bepaalt moment iedereen weer bij elkaar en werd het een geheel. De dansers waren allemaal hee goed op elkaar af gestemd, ook als er twee dansers waren wisten ze precies wat en wanneer ze iets bij elkaar moesten doen en dat maakt het ok heel bijzonder. In de ene dans zaten dertig dansers en in de andere zaten er maar eentje of drie. De eerste dans heten ‘the land of yes or no’ daar zaten tien dansers in die wit gekleed waren, de meesten meisje hadden een wit jurkje aan en de jongens een wit shirt met een witte broek. De achtergrond was gewoon wit licht en op de grond lagen een paar licht gevende balken die om de beurt aan en uit gingen. Meer gebruik van decor was er ook niet, op de achtergrond hing er een zwart gordijn en naast licht was dat het wel. Er werd niet gebruik gemaakt van bijvoorbeeld bewegende decor stukken of iets op de achtergrond. Wel gingen af en toe 9 drie keer in de voorstelling) de gordijnen open en zag je een leerling die wat vertelde over de dans opleiding.  In de eerste dans kwamen om de beurt dansers op die allemaal aan de linker kant van het podium gingen staan. Al die dansers hadden een stukje die ze allemaal tegelijk deden maar daarvan gingen twee of drie dansers uit de groep naar de andere kan van het podium en daar gingen ze hub eigen stukje dansen. Als dat stukje klaar was vermengden ze zich weer in de groep en deden ze weer het zelfde stukje dans en dan gingen er weer twee andere dansers uit. Maar soms bestond de groep uit drie mensen waar onder twee jongens en een meisje. Ze dansten dan op een Italiaans nummer waarbij ze om elkaar heen dansten. Ze werd ook heel vaak opgetild dus dat zag er ook mega gaaf uit. De meeste dansen waren abstract omdat ze niet een verhaal met zich mee brachten maar door het dansen van hun emoties kwam er wel een soort sfeer naar voren en daaruit bleek ook soms dat de choreograaf een bepaalt doel met die dans mee wou brengen. Soms had een dans wel een beetje een lichte verhaal lijn. Net zoals in die Italiaanse dans kwam heel erg naar voren dat het meisje met iemand moest trouwen maar verlieft was op een ander. In de dansen werd vaak het hee podium gebruik, zelf als er iemand in z’n eentje was , maakte hij alsnog gebruik van het hele podium.